Producten
Lifecosm CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab-testkit
CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab/LSH Ab-testkit Hondenhartworm Ag/Anaplasma Ab/Ehrlichia canis Ab/Leishmania Ab-testkit
| Catalogusnummer | RC-CF31 |
| Samenvatting | Detectie van Canine Dirofilaria immitis-antigenen, Anaplasma-antilichamen, E. canis-antilichamen en LSH-antilichamen binnen 10 minuten |
| Beginsel | Eenstaps immunochromatografische test |
| Detectiedoelen | CHW Ag: Dirofilaria immitis-antigenen Anapalsma Ab: Anaplasma-antilichamenE. canis Ab: E. canis-antilichamen LSH Ab: L. chagasi, L. infantum en L. donovani antilichamen |
| Steekproef | Hondenbloed, plasma of serum |
| Leestijd | 10 minuten |
| Hoeveelheid | 1 doos (kit) = 10 apparaten (individuele verpakking) |
| Inhoud | Testkit, bufferfles en wegwerpdruppelaar |
| Opslag | Kamertemperatuur (bij 2 ~ 30℃) |
| Vervaldatum | 24 maanden na productie |
| Voorzichtigheid | Na opening binnen 10 minuten gebruikenGebruik de juiste hoeveelheid monster (0,01 ml druppelaar) Gebruik na 15 tot 30 minuten bij RT als ze onder koude omstandigheden worden bewaard Beschouw de testresultaten na 10 minuten als ongeldig |
Informatie
Volwassen hartwormen worden enkele centimeters lang en nestelen zich in de longslagaders, waar ze voldoende voedingsstoffen kunnen opnemen. De hartwormen in de slagaders veroorzaken ontstekingen en vormen hematomen. Het hart zou dan vaker moeten pompen dan voorheen, omdat de hartwormen in aantal toenemen en de slagaders verstoppen.
Wanneer de infectie verergert (een hond van 18 kg bevat meer dan 25 hartwormen), verplaatsen de hartwormen zich naar de rechterboezem en blokkeren de bloedstroom.
Als het aantal hartwormen meer dan 50 bedraagt, kunnen ze de hele wereld bezetten.
atria en ventrikels.
Wanneer de hond met meer dan 100 hartwormen in de rechterharthelft besmet raakt, verliest hij zijn hartfunctie en sterft uiteindelijk. Deze fatale afloop
Dit fenomeen wordt ‘Cava-syndroom’ genoemd.
In tegenstelling tot andere parasieten leggen hartwormen kleine insecten, microfilaria genaamd. Microfilaria in muggen verplaatsen zich naar een hond wanneer de mug bloed uit de hond zuigt. Hartwormen die twee jaar in de gastheer kunnen overleven, sterven als ze binnen die periode niet naar een andere gastheer verhuizen. De parasieten in een drachtige hond kunnen het embryo infecteren.
Vroegtijdig onderzoek naar hartwormen is erg belangrijk om ze te elimineren. Hartwormen doorlopen verschillende stadia, zoals L1, L2 en L3, inclusief de overdrachtsfase via muggen, om volwassen hartwormen te worden.
Hartwormen bij muggen
Microfilaria in muggen ontwikkelt zich tot L2- en L3-parasieten die honden binnen enkele weken kunnen infecteren. De groei is afhankelijk van het weer. Een gunstige temperatuur voor de parasiet is boven de 13,9 °C.
Wanneer een geïnfecteerde mug een hond steekt, dringen microfilaria van L3 de huid binnen. In de huid groeit de microfilaria gedurende 1 tot 2 weken uit tot L4. Na 3 maanden in de huid te hebben gezeten, ontwikkelt L4 zich tot L5, dat zich vervolgens in het bloed nestelt.
L5, de volwassen vorm van de hartworm, dringt het hart en de longslagaders binnen, waar 5 tot 7 maanden later de hartwormen insecten leggen.
Diagnose
De ziektegeschiedenis en klinische gegevens van een zieke hond, en verschillende diagnostische methoden, moeten in overweging worden genomen bij het stellen van de diagnose. Zo zijn röntgenfoto's, echografie, bloedonderzoek, detectie van microfilaria en in het ergste geval autopsie vereist.
Serumonderzoek;
Detectie van antilichamen of antigenen in het bloed
Antigeenonderzoek;
Dit onderzoek richt zich op het detecteren van de specifieke antigenen van volwassen vrouwelijke hartwormen. Het onderzoek wordt in het ziekenhuis uitgevoerd en de kans op succes is hoog. De testkits die op de markt verkrijgbaar zijn, zijn ontworpen om volwassen hartwormen van 7 tot 8 maanden oud te detecteren, waardoor hartwormen jonger dan 5 maanden moeilijk te detecteren zijn.
Behandeling
Hartworminfecties worden in de meeste gevallen succesvol genezen. Om alle hartwormen te elimineren, is het gebruik van medicijnen de beste manier. Vroege opsporing van hartworm verhoogt de kans op succes. In een laat stadium van de infectie kunnen echter complicaties optreden, waardoor de behandeling moeilijker wordt.
Informatie
De bacterie Anaplasma phagocytophilum (voorheen Ehrilichia phagocytophila) kan een infectie veroorzaken bij verschillende diersoorten, waaronder de mens. De ziekte bij gedomesticeerde herkauwers wordt ook wel tekenkoorts (TBF) genoemd en is al minstens 200 jaar bekend. Bacteriën uit de familie Anaplasmataceae zijn gramnegatieve, onbeweeglijke, coccoïde tot ellipsoïde organismen, variërend in grootte van 0,2 tot 2,0 µm in diameter. Het zijn obligaat aerobe organismen, zonder glycolytische route, en allemaal obligaat intracellulaire parasieten. Alle soorten in het geslacht Anaplasma bewonen membraanbeklede vacuolen in onvolwassen of volwassen hematopoëtische cellen van zoogdieren. Een phagocytophilum infecteert neutrofielen en de term granulocytotroop verwijst naar geïnfecteerde neutrofielen. Zelden zijn organismen aangetroffen in eosinofielen.
Anaplasma phagocytophilum
Symptomen
Veel voorkomende klinische symptomen vanAnaplasmose bij honden omvat hoge koorts, lethargie, depressie en polyartritis. Neurologische verschijnselen (ataxie, toevallen en nekpijn) kunnen ook voorkomen. Een infectie met Anaplasma phagocytophilum is zelden fataal, tenzij gecompliceerd door andere infecties. Directe verliezen, kreupelheid en productieverlies zijn waargenomen bij lammeren. Abortus en verminderde spermatogenese zijn waargenomen bij schapen en runderen. De ernst van de infectie wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals de betrokken varianten van Anaplasma phagocytophilum, andere pathogenen, leeftijd, immuunstatus en conditie van de gastheer, en factoren zoals klimaat en management. Het moet vermeld worden dat klinische verschijnselen bij mensen variëren van een milde, zelfbeperkende griepachtige ziekte tot een levensbedreigende infectie. De meeste menselijke infecties resulteren echter waarschijnlijk in minimale of geen klinische verschijnselen.
Overdragen
Anaplasma phagocytophilum wordt overgedragen door teken van het geslacht Ixodes. In de Verenigde Staten zijn Ixodes scapularis en Ixodes pacificus de belangrijkste vectoren, terwijl Ixode ricinus in Europa de belangrijkste exofiele vector blijkt te zijn. Anaplasma phagocytophilum wordt transstadiaal overgedragen door deze teken, en er zijn geen aanwijzingen voor transovariële transmissie. De meeste studies die tot nu toe het belang van zoogdiergastheren van A. phagocytophilum en zijn tekenvectoren hebben onderzocht, richtten zich op knaagdieren, maar dit organisme heeft een breed scala aan zoogdiergastheren en infecteert gedomesticeerde katten, honden, schapen, koeien en paarden.
Diagnose
Indirecte immunofluorescentietest is de belangrijkste test voor het detecteren van infecties. De serummonsters uit de acute en herstellende fase kunnen worden geëvalueerd om te kijken of er een viervoudige verandering in de antilichaamtiter tegen Anaplasma phagocytophilum is. Intracellulaire insluitsels (morulea) worden zichtbaar gemaakt in granulocyten op Wright- of Gimsa-gekleurde bloeduitstrijkjes. Polymerasekettingreactie (PCR)-methoden worden gebruikt om DNA van Anaplasma phagocytophilum te detecteren.
Preventie
Er is geen vaccin beschikbaar om infectie met Anaplasma phagocytophilum te voorkomen. Preventie is afhankelijk van het vermijden van blootstelling aan de tekenvector (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus) van de lente tot en met de herfst, het profylactisch gebruiken van anti-acariciden en het profylactisch gebruiken van doxycycline of tetracycline bij een bezoek aan gebieden waar Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus endemisch zijn voor teken.
Informatie
Ehrlichia canis is een kleine, staafvormige parasiet die wordt overgedragen door de bruine hondenteek, Rhipicephalus sanguineus. E. canis is de veroorzaker van klassieke ehrlichiose bij honden. Honden kunnen besmet raken met verschillende soorten Ehrlichia, maar de meest voorkomende veroorzaker van ehrlichiose bij honden is E. canis.
Inmiddels is bekend dat E. canis zich heeft verspreid over de Verenigde Staten, Europa, Zuid-Amerika, Azië en het Middellandse Zeegebied.
Geïnfecteerde honden die niet worden behandeld, kunnen jarenlang asymptomatische dragers van de ziekte blijven en uiteindelijk sterven aan enorme bloedingen.
Symptomen
De Ehrlichia canis-infectie bij honden wordt onderverdeeld in 3 stadia;
ACUTE FASE: Dit is over het algemeen een zeer milde fase. De hond is lusteloos, eet niet en kan vergrote lymfeklieren hebben. Er kan ook koorts optreden, maar zelden is deze fase dodelijk voor een hond. De meeste honden ruimen het organisme vanzelf op, maar sommigen gaan door naar de volgende fase.
SUBKLINISCHE FASE: In deze fase lijkt de hond normaal. Het organisme heeft zich in de milt genesteld en verbergt zich daar in feite.
CHRONISCHE FASE: In deze fase wordt de hond opnieuw ziek. Tot 60% van de honden die besmet zijn met E. canis, zal abnormale bloedingen vertonen als gevolg van een verminderd aantal bloedplaatjes. Een diepe ontsteking in de ogen, ook wel "uveïtis" genoemd, kan optreden als gevolg van de langdurige immuunstimulatie. Neurologische effecten kunnen ook optreden.
Diagnose en behandeling
Voor de definitieve diagnose van Ehrlichia canis is het nodig om de morula in de monocyten te visualiseren met cytologisch onderzoek, E. canis-serumantilichamen te detecteren met behulp van de indirecte immunofluorescentie-antilichaamtest (IFA), PCR-amplificatie (polymerase chain reaction) en/of gelblotting (Western immunoblotting).
De hoeksteen van de preventie van ehrlichiose bij honden is tekenbestrijding. Het middel van eerste keus voor de behandeling van alle vormen van ehrlichiose is doxycycline gedurende ten minste één maand. Er zou binnen 24-48 uur na aanvang van de behandeling een dramatische klinische verbetering moeten optreden bij honden met de acute fase of milde chronische fase. Gedurende deze periode beginnen de bloedplaatjesaantallen te stijgen en zouden deze binnen 14 dagen na aanvang van de behandeling weer normaal moeten zijn.
Na een infectie is het mogelijk om opnieuw geïnfecteerd te raken. De immuniteit na een eerdere infectie is echter niet blijvend.
Preventie
De beste preventie tegen ehrlichiose is om honden tekenvrij te houden. Dit omvat het dagelijks controleren van de huid op teken en het behandelen van honden met tekenbestrijdingsmiddelen. Omdat teken andere verwoestende ziekten overbrengen, zoals de ziekte van Lyme, anaplasmose en Rocky Mountain spotted fever, is het belangrijk om honden tekenvrij te houden.
Informatie
Leishmaniasis is een ernstige en ernstige parasitaire ziekte bij mensen, honden en katten. De verwekker van leishmaniasis is een protozoaire parasiet en behoort tot het leishmania donovani-complex. Deze parasiet komt wijdverspreid voor in gematigde en subtropische landen in Zuid-Europa, Afrika, Azië, Zuid-Amerika en Midden-Amerika. Leishmania donovani infantum (L. infantum) is verantwoordelijk voor de ziekte bij katten en honden in Zuid-Europa, Afrika en Azië. Leishmaniasis bij honden is een ernstige, progressieve systemische ziekte. Niet alle honden ontwikkelen klinische ziekte na inoculatie met de parasieten. De ontwikkeling van klinische ziekte is afhankelijk van het type immuunreactie dat individuele dieren hebben.
tegen de parasieten.
Symptomen
Bij honden
Zowel viscerale als cutane verschijnselen kunnen gelijktijdig voorkomen bij honden; in tegenstelling tot mensen worden er geen afzonderlijke cutane en viscerale syndromen gezien. De klinische symptomen zijn variabel en kunnen lijken op andere infecties. Asymptomatische infecties kunnen ook voorkomen. Typische viscerale symptomen zijn koorts (die met tussenpozen kan optreden), bloedarmoede, lymfadenopathie, splenomegalie, lethargie, verminderde bewegingstolerantie, gewichtsverlies en verminderde eetlust. Minder vaak voorkomende viscerale symptomen zijn diarree, braken, melaena, glomerulonefritis, leverfalen, epistaxis, polyurie-polydipsie, niezen, kreupelheid (als gevolg van polyartritis of myositis), ascites en chronische colitis.
In Feline
Katten raken zelden besmet. Bij de meeste geïnfecteerde katten beperken de laesies zich tot korstachtige huidzweren, meestal op de lippen, neus, oogleden of oorschelpen. Viscerale laesies en symptomen zijn zeldzaam.
Levenscyclus
De levenscyclus wordt voltooid in twee gastheren: een gewervelde gastheer en een ongewervelde gastheer (zandvlieg). Het vrouwtje van de zandvlieg voedt zich met een gewervelde gastheer enVerordent amastigoten. Geflagelleerde promastigoten ontwikkelen zich in het insect. De promastigoten worden geïnjecteerd in de gewervelde gastheer tijdens het voeden van de zandvlieg. De promastigoten ontwikkelen zich tot amastigoten en vermenigvuldigen zich voornamelijk in de macrofagen. Vermenigvuldiging in de macrofagen van de huid, slijmvliezen en ingewanden veroorzaakt respectievelijk cutane, mucosale en viscerale leishmaniasis.
Diagnose
Bij honden wordt leishmaniasis meestal gediagnosticeerd door directe observatie van de parasieten, met behulp van Giemsa of gepatenteerde snelle kleuringen, in uitstrijkjes van lymfeklier-, milt- of beenmergaspiraten, weefselbiopsieën of huidafkrabsels van laesies. Organismen kunnen ook worden aangetroffen in ooglaesies, met name in granulomen. De amastigoten zijn ronde tot ovale parasieten, met een ronde basofiele kern en een kleine staafvormige kinetoplast. Ze worden aangetroffen in macrofagen of vrijgemaakt uit gescheurde cellen. Immunohistochemische en polymerasekettingreactie (PCR) technieken worden ook gebruikt.
Preventie
De meest gebruikte medicijnen zijn: meglumine-antimonaat in combinatie met allopurinol, aminosidine en recentelijk amfotericine B. Al deze medicijnen vereisen een schema met meerdere doses, afhankelijk van de toestand van de patiënt en de medewerking van de eigenaar. Het wordt aanbevolen om de onderhoudsbehandeling met allopurinol voort te zetten, omdat het niet mogelijk is om te garanderen dat honden geen terugval krijgen als de behandeling wordt stopgezet. Het gebruik van halsbanden met insecticiden, shampoos of sprays die effectief zijn om honden te beschermen tegen zandvliegbeten, moet continu worden toegepast bij alle patiënten die onder behandeling zijn. Vectorbestrijding is een van de belangrijkste aspecten van ziektebestrijding.
De zandvlieg is kwetsbaar voor dezelfde insecticiden als de malariaoverbrenger.
-
Lifecosm Aviaire Influenza Virus Ab Sneltest ki...
-
Lifecosm Hondenziekte virus Ag Sneltest Kit
-
Lifecosm Snelle Brucellose Ab-testkit voor dierenartsen...
-
Lifecosm Rapid FMD NSP Antigen Test Kit voor dierenartsen...
-
Lifecosm SARS-Cov-2-RT-PCR detectiekit voor 20...
-
Lifecosm Rapid FMD Type O Ab Test Kit voor dierenartsen...