Producten
Lifecosm FCoV Antigeen snelle testkit
Fenine Coronavirus Ag-testkit
| Catalogusnummer | RC-CF17 |
| Samenvatting | Detectie van specifieke antigenen van het Fenine-coronavirus binnen 15 minuten |
| Beginsel | Eenstaps immunochromatografische test |
| Detectiedoelen | Fenine Coronavirus-antigenen |
| Steekproef | Fenine ontlasting |
| Leestijd | 10 ~ 15 minuten |
| Gevoeligheid | 95,0% versus RT-PCR |
| Specificiteit | 100,0% versus RT-PCR |
| Hoeveelheid | 1 doos (kit) = 10 apparaten (individuele verpakking) |
| Inhoud | Testkit, bufferbuisjes, wegwerpdruppelaars en wattenstaafjes |
| Opslag | Kamertemperatuur (bij 2 ~ 30℃) |
| Vervaldatum | 24 maanden na productie |
| Voorzichtigheid | Na opening binnen 10 minuten gebruikenGebruik de juiste hoeveelheid monster (0,1 ml van een druppelaar) Gebruik na 15 tot 30 minuten bij RT als ze onder koude omstandigheden worden bewaard Beschouw de testresultaten na 10 minuten als ongeldig |
Informatie
Het feninecoronavirus (FCoV) is een virus dat het darmkanaal van katten aantast. Het veroorzaakt een gastro-enteritis die lijkt op parvo. FCoV is de tweede belangrijkste virale oorzaak van diarree bij katten, met het canine parvovirus (CPV) als koploper. In tegenstelling tot CPV gaan FCoV-infecties over het algemeen niet gepaard met een hoge sterfte.
FCoV is een enkelstrengs RNA-virus met een beschermende vetlaag. Omdat het virus bedekt is met een vettig membraan, kan het relatief gemakkelijk worden geïnactiveerd met detergenten en oplosmiddelen. Het wordt verspreid via de uitwerpselen van geïnfecteerde honden. De meest voorkomende infectieroute is contact met fecaal materiaal dat het virus bevat. Symptomen beginnen zich 1-5 dagen na blootstelling te vertonen. De hond blijft enkele weken na herstel een "drager". Het virus kan enkele maanden in de omgeving overleven. Clorox, gemengd in een verhouding van 118 ml op 4,8 liter water, vernietigt het virus.
Symptomen
Het primaire symptoom dat geassocieerd wordt met FCoV is diarree. Zoals bij de meeste infectieziekten worden jonge puppy's er meer door getroffen dan volwassen dieren. In tegenstelling tot FPV komt braken niet vaak voor. De diarree is meestal minder hevig dan die geassocieerd met FPV-infecties. De klinische symptomen van FCoV variëren van mild en onwaarneembaar tot ernstig en fataal. De meest voorkomende symptomen zijn: depressie, koorts, verlies van eetlust, braken en diarree. De diarree kan waterig, geeloranje van kleur, bloederig, slijmerig zijn en heeft meestal een onaangename geur. Plotselinge dood en abortussen komen soms voor. De ziekteduur kan variëren van 2 tot 10 dagen. Hoewel FCoV over het algemeen wordt beschouwd als een mildere oorzaak van diarree dan FPV, is er absoluut geen manier om de twee te onderscheiden zonder laboratoriumtests. Zowel FPV als FCoV veroorzaken dezelfde diarree met een identieke geur. De diarree die geassocieerd wordt met FCoV duurt meestal enkele dagen en heeft een lage mortaliteit. Om de diagnose te compliceren, worden veel puppy's met een ernstige darmaandoening (enteritis) tegelijkertijd door zowel FCoV als FPV getroffen. De sterftecijfers bij puppy's die gelijktijdig besmet zijn, kunnen oplopen tot bijna 90 procent.
Behandeling
Net als bij fenine FPV bestaat er geen specifieke behandeling voor FCoV. Het is erg belangrijk om de patiënt, met name puppy's, te beschermen tegen uitdroging. Water moet onder dwang worden toegediend of speciaal bereide vloeistoffen kunnen onder de huid (subcutaan) en/of intraveneus worden toegediend om uitdroging te voorkomen. Er zijn vaccins beschikbaar om puppy's en volwassen honden van alle leeftijden te beschermen tegen FCoV. In gebieden waar FCoV veel voorkomt, moeten honden en puppy's vanaf een leeftijd van zes weken of ongeveer de leeftijd van zes weken hun FCoV-vaccinatie up-to-date houden. Hygiëne met commerciële desinfectiemiddelen is zeer effectief en moet worden toegepast in de fokkerij, bij het verzorgen van honden, in kennels en in ziekenhuizen.
Preventie
Vermijd contact tussen honden of voorwerpen die besmet zijn met het virus. Overbevolking, vuile ruimtes, het samenbrengen van grote aantallen honden en alle vormen van stress verhogen de kans op uitbraken van deze ziekte. Het enterisch coronavirus is matig stabiel in hitte, zuren en desinfectiemiddelen, maar lang niet zo stabiel als het parvovirus.
