Brucella Ab-testkit | |
Catalogusnummer | RC-CF11 |
Samenvatting | Detectie van specifieke antilichamen tegen Brucella binnen 10 minuten |
Beginsel | Eenstaps immunochromatografische test |
Detectiedoelen | Brucella-antilichamen |
Steekproef | Honden-, runder- en ovis-bloed, plasma of serum |
Leestijd | 10 ~ 15 minuten |
Gevoeligheid | 91,3% versus IFA |
Specificiteit | 100,0% versus IFA |
Detectielimiet | IFA-titer 1/16 |
Hoeveelheid | 1 doos (kit) = 10 apparaten (individuele verpakking) |
Inhoud | Testkit, buisjes, wegwerpdruppelaars |
Voorzichtigheid | Na opening binnen 10 minuten gebruikenGebruik de juiste hoeveelheid monster (0,01 ml druppelaar) Gebruik na 15 tot 30 minuten bij RT als ze onder koude omstandigheden worden bewaard Beschouw de testresultaten na 10 minuten als ongeldig |
Het geslacht Brucella behoort tot de familie Brucellaceae en omvat tien soorten: kleine, niet-beweeglijke, niet-sporenvormende, aerobe, gramnegatieve intracellulaire kokkenbacillen. Het zijn catalase-, oxidase- en ureumpositieve bacteriën. Vertegenwoordigers van het geslacht kunnen groeien op verrijkte media zoals bloedagar of chocoladeagar. Brucellose is een bekende zoönose die op alle continenten voorkomt, maar met sterk variërende prevalentie en incidentie, zowel bij dieren als bij mensen. Brucella, als facultatief intracellulaire parasiet, koloniseert vele soorten sociale dieren op een chronische, mogelijk permanente manier, mogelijk hun hele leven lang.
Brucella-soorten worden meestal tussen dieren overgedragen door contact met de placenta, foetus, foetale vloeistoffen en vaginale afscheidingen van een besmet dier. De meeste, of zelfs alle, Brucella-soorten worden ook in sperma aangetroffen. Mannetjes kunnen deze organismen langdurig of levenslang uitscheiden. Sommige Brucella-soorten zijn ook aangetroffen in andere afscheidingen en uitwerpselen, waaronder urine, ontlasting, hygromavloeistof, speeksel, melk en neus- en oogafscheidingen.
♦ Bij koeien
Er is geen effectieve manier om geïnfecteerde dieren op te sporen aan de hand van hun uiterlijk. De meest opvallende tekenen bij drachtige dieren zijn abortus of de geboorte van zwakke kalveren. De melkproductie kan verminderd zijn door veranderingen in de normale lactatieperiode, veroorzaakt door abortussen en vertraagde bevruchtingen. Andere tekenen van brucellose zijn een duidelijke daling van de vruchtbaarheid met slechte bevruchtingspercentages, aanhoudende nageboortes met als gevolg baarmoederontstekingen, en (soms) vergrote, artritische gewrichten.
♦ Bij honden
Bij honden nestelen de brucellosebacteriën zich normaal gesproken in de geslachtsdelen en het lymfestelsel, maar het is mogelijk dat de ziekte zich ook verspreidt naar de nieren, ogen en de tussenwervelschijf. Wanneer brucellose de tussenwervelschijf infecteert, ontstaat discospondylitis. Bij honden komen symptomen vanuit de voortplantingsorganen vaak voor. Reuen kunnen bijvoorbeeld balzak- en teelbalontstekingen ontwikkelen, terwijl teven miskramen kunnen krijgen. Koorts komt zelden voor, maar de pijn die gepaard gaat met brucellose kan de hond zwak maken. Als de ziekte zich verspreidt naar de nieren, ogen of de tussenwervelschijf, kunnen er symptomen vanuit deze organen optreden.
♦ Bij varkens
De tijd tussen infectie en het optreden van klinische ziekteverschijnselen kan variëren van ongeveer 1 week tot 2 maanden. Tekenen dat een kudde besmet is, zijn voornamelijk tekenen van reproductiefalen: abortussen, hervatting van de dekking en de geboorte van zwakke of doodgeboren biggen. Sommige zeugen kunnen een baarmoederontsteking ontwikkelen en vaginale afscheiding vertonen. Geïnfecteerde beren kunnen gezwollen, ontstoken testikels ontwikkelen. Beide geslachten kunnen kreupel worden met gezwollen gewrichten en/of tekenen van coördinatieverlies en verlamming van de achterpoten ontwikkelen.
Isolatie en identificatie van de agent
Brucella-soorten kunnen worden teruggevonden in tal van weefsels en afscheidingen, met name foetale membranen, vaginale afscheidingen, melk (of uierafscheidingen), sperma, hygromavocht en de maaginhoud, milt en longen van geaborteerde foetussen. De meeste Brucella-soorten worden binnen enkele dagen uit kolonies teruggevonden op selectieve media. Wanneer de platen bij daglicht door een transparant medium worden bekeken, zijn deze kolonies doorschijnend en hebben ze een lichte honingkleur. Van bovenaf bekeken, lijken de kolonies bol en parelwit. Latere kolonies worden groter en iets donkerder.
Nucleïnezuurmethode
PCR is een handig hulpmiddel voor de diagnose van brucellose. Er zijn talloze PCR-gebaseerde assays ontwikkeld voor de identificatie van Brucella om de diagnostische mogelijkheden te verbeteren. Een genusspecifieke PCR-assay is voldoende voor de eenvoudige identificatie van Brucella.
Serologische diagnose
Er zijn veel serologische tests. Serologische tests die vaak worden gebruikt om individueel vee of kuddes te testen, zijn onder andere de gebufferde Brucella-antigeentest, complementbinding, indirecte of competitieve enzyme-linked immunosorbent assays (ELISA) en fluorescentietest.