Aviaire Infectieuze Bursitis Ag Rapid Test Kit | |
Samenvatting | Detectie van specifiek antigeen van infectieuze bursitis bij vogels binnen 15 minuten |
Beginsel | Immunochromatografische test in één stap |
Detectie doelen | Aviaire infectieuze bursitis antigeen |
Steekproef | Kip bursa |
Leestijd | 10 ~ 15 minuten |
Hoeveelheid | 1 doos (kit) = 10 apparaten (individuele verpakking) |
Inhoud | Testkit, bufferflessen, wegwerpdruppelaars en wattenstaafjes |
Voorzichtigheid | Na openen binnen 10 minuten gebruiken Gebruik de juiste hoeveelheid monster (0,1 ml van een druppelaar) Gebruik na 15~30 minuten bij kamertemperatuur als ze onder koude omstandigheden zijn bewaard Beschouw de testresultaten na 10 minuten als ongeldig |
Infectieuze slijmbeursziekte (IBD), ook gekend alsziekte van Gumboro,infectieuze slijmbeursontsteking Eninfectieuze aviaire nefrose, is een zeer besmettelijke ziekte bij jongerenkippen en kalkoenen veroorzaakt door infectieuze bursitisvirus (IBDV),[1] gekarakteriseerd doorimmunosuppressie en sterfte in het algemeen op een leeftijd van 3 tot 6 weken.De ziekte werd voor het eerst ontdekt inGumboro, Delaware in 1962. Het is economisch belangrijk voor de pluimvee-industrie wereldwijd vanwege de verhoogde gevoeligheid voor andere ziekten en negatieve interferentie met effectievevaccinatie.In de afgelopen jaren zijn in Europa zeer virulente stammen van IBDV (vvIBDV) opgedoken, die ernstige sterfte bij kippen veroorzaken,Latijns Amerika,Zuid-Oost Azië, Afrika en deMidden-Oosten.Besmetting vindt plaats via de oro-fecale route, waarbij de aangetaste vogels gedurende ongeveer 2 weken na infectie hoge niveaus van het virus uitscheiden.De ziekte wordt gemakkelijk verspreid van geïnfecteerde kippen naar gezonde kippen via voedsel, water en fysiek contact.
De ziekte kan plotseling optreden en de morbiditeit bereikt meestal 100%.In de acute vorm zijn vogels uitgeput, verzwakt en uitgedroogd.Ze produceren een waterige diarree en kunnen een gezwollen, met ontlasting bevlekte opening hebben.Het grootste deel van de kudde is liggend en heeft gegolfde veren.Sterftecijfers variëren met virulentie van de betrokken stam, de provocatiedosis, eerdere immuniteit, aanwezigheid van gelijktijdige ziekte, evenals het vermogen van de kudde om een effectieve immuunrespons op te zetten.Immunosuppressie van zeer jonge kippen, jonger dan drie weken, is mogelijk het belangrijkste resultaat en is mogelijk niet klinisch detecteerbaar (subklinisch).Bovendien hoeft een infectie met minder virulente stammen geen duidelijke klinische symptomen te vertonen, maar vogels met bursa-atrofie met fibrotische of cystische follikels en lymfocytopenie vóór de leeftijd van zes weken kunnen vatbaar zijn vooropportunistische infectieen kunnen sterven aan infectie door agentia die gewoonlijk geen ziekte veroorzaken bij immuuncompetente vogels.
Kippen die besmet zijn met de ziekte hebben over het algemeen de volgende symptomen: pikken naar andere kippen, hoge koorts, gegolfde veren, trillen en langzaam lopen, samen in groepjes liggen met hun kop naar de grond verzonken, diarree, gele en schuimige ontlasting, moeite met uitscheiding , minder eten of anorexia.
Het sterftecijfer is ongeveer 20% met overlijden binnen 3 à 4 dagen.Herstel voor overlevenden duurt ongeveer 7-8 dagen.
De aanwezigheid van maternaal antilichaam (antilichaam dat door de moeder aan het kuiken wordt doorgegeven) verandert de progressie van de ziekte.Vooral gevaarlijke stammen van het virus met hoge sterftecijfers werden voor het eerst ontdekt in Europa;deze stammen zijn niet gedetecteerd in Australië.[5]