Producten
Lifecosm Anaplasma Ab Sneltestkit
Anaplasma Phagocytophilum Ab-testkit
| Anaplasma Phagocytophilum Ab-testkit | |
| Catalogusnummer | RC-CF26 |
| Samenvatting | Detectie van specifieke antilichamen van Anaplasmabinnen 10 minuten |
| Beginsel | Eenstaps immunochromatografische test |
| Detectiedoelen | Anaplasma-antilichamen |
| Steekproef | Hondenbloed, serum of plasma |
| Leestijd | 5 tot 10 minuten |
| Gevoeligheid | 100,0% versus IFA |
| Specificiteit | 100,0% versus IFA |
| Detectielimiet | IFA-titer 1/16 |
| Hoeveelheid | 1 doos (kit) = 10 apparaten (individuele verpakking) |
| Inhoud | Testkit, bufferfles en wegwerpdruppelaars |
|
Voorzichtigheid | Na opening binnen 10 minuten gebruikenGebruik de juiste hoeveelheid monster (0,01 ml druppelaar) Gebruik na 15 tot 30 minuten bij RT als ze onder koude omstandigheden worden bewaard Beschouw de testresultaten na 10 minuten als ongeldig |
Informatie
De bacterie Anaplasma phagocytophilum (voorheen Ehrilichia phagocytophila) kan een infectie veroorzaken bij verschillende diersoorten, waaronder de mens. De ziekte bij gedomesticeerde herkauwers wordt ook wel tekenkoorts (TBF) genoemd en is al minstens 200 jaar bekend. Bacteriën uit de familie Anaplasmataceae zijn gramnegatieve, onbeweeglijke, coccoïde tot ellipsoïde organismen, variërend in grootte van 0,2 tot 2,0 µm in diameter. Het zijn obligaat aerobe organismen, zonder glycolytische route, en allemaal obligaat intracellulaire parasieten. Alle soorten in het geslacht Anaplasma bewonen membraanbeklede vacuolen in onvolwassen of volwassen hematopoëtische cellen van zoogdieren. Een phagocytophilum infecteert neutrofielen en de term granulocytotroop verwijst naar geïnfecteerde neutrofielen. Zelden zijn organismen aangetroffen in eosinofielen.
Anaplasma phagocytophilum
Symptomen
Veel voorkomende klinische symptomen van anaplasmose bij honden zijn hoge koorts, lethargie, depressie en polyartritis. Neurologische symptomen (ataxie, toevallen en nekpijn) kunnen ook voorkomen. Een infectie met Anaplasma phagocytophilum is zelden fataal, tenzij gecompliceerd door andere infecties. Directe verliezen, kreupelheid en productieverlies zijn waargenomen bij lammeren. Abortus en verminderde spermatogenese zijn waargenomen bij schapen en runderen. De ernst van de infectie wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals de betrokken varianten van Anaplasma phagocytophilum, andere pathogenen, leeftijd, immuunstatus en conditie van de gastheer, en factoren zoals klimaat en management. Het is belangrijk om te vermelden dat de klinische verschijnselen bij mensen variëren van een milde, zelfbeperkende griepachtige ziekte tot een levensbedreigende infectie. De meeste menselijke infecties resulteren echter waarschijnlijk in minimale of geen klinische verschijnselen.
Overdragen
Anaplasma phagocytophilum wordt overgedragen door teken van het geslacht Ixodes. In de Verenigde Staten zijn Ixodes scapularis en Ixodes pacificus de belangrijkste vectoren, terwijl Ixode ricinus in Europa de belangrijkste exofiele vector blijkt te zijn. Anaplasma phagocytophilum wordt transstadiaal overgedragen door deze teken, en er zijn geen aanwijzingen voor transovariële transmissie. De meeste studies die tot nu toe het belang van zoogdiergastheren van A. phagocytophilum en zijn tekenvectoren hebben onderzocht, richtten zich op knaagdieren, maar dit organisme heeft een breed scala aan zoogdiergastheren en infecteert gedomesticeerde katten, honden, schapen, koeien en paarden.
Diagnose
Indirecte immunofluorescentietest is de belangrijkste test voor het detecteren van infecties. De serummonsters uit de acute en herstellende fase kunnen worden geëvalueerd om te kijken of er een viervoudige verandering in de antilichaamtiter tegen Anaplasma phagocytophilum is. Intracellulaire insluitsels (morulea) worden zichtbaar gemaakt in granulocyten op Wright- of Gimsa-gekleurde bloeduitstrijkjes. Polymerasekettingreactie (PCR)-methoden worden gebruikt om DNA van Anaplasma phagocytophilum te detecteren.
Preventie
Er is geen vaccin beschikbaar om een infectie met Anaplasma phagocytophilum te voorkomen. Preventie is afhankelijk van het vermijden van blootstelling aan de tekenvector (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus) van de lente tot en met de herfst, het profylactisch gebruiken van anti-acariciden en het profylactisch gebruiken van doxycycline of tetracycline bij een bezoek aan gebieden waar Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus endemisch zijn voor teken.
